188 // momentos importantes

"Lo malo - o lo bueno - que tienen los momentos importantes de tu vida es que casi nunca te enteras de que lo son" 

Arturo Pérez Reverte

Właśnie teraz, kiedy siedzę tutaj, zamknięta w czterech ścianach nie mogąc wyjść, kiedy jestem sama ze wszystkim, zaczynam czuć tak mocno jak czułam przed laty. Zaczynam bać się tych uczuć, dochodzę do tylu zaskakujących wniosków, próbując ulepić życie, które chyba nie istnieje. Powinnam teraz po prostu to zakończyć. Napisać jednego maila i zniknąć. Pewne rzeczy bolą.

Kobieta czasem zadaje pytania i nie chce poznać prawidłowej odpowiedzi. Ja już w pewnym sensie się poddałam. Walczę o poprawność ale moje usposobienie, mój charakter buntuje się przed tym. Pracuję nad sobą, zmieniam się - na siłę. Zmieniam się na siłę. I czuję jak wypruwam sobie flaki na darmo.

A wszystko zmienił jeden krótki film, który zobaczyłam. Fragment pewnego wywiadu z francuskiej telewizji. Udaję, finjo que me da igual, que no me importa. Bo widzę to co chciałabym zobaczyć w NIM. Widzę to co przed laty straciłam i to ciągle jest gdzieś wewnątrz mnie.

To dlatego dziś mnie poniosło, cała lawina słów, szybkich, spontanicznych. Bo przecież kocham, bo to JEST MIŁOŚĆ, autentyczna, szczera, spontaniczna... cała ta historia, wyśpiewałam ją jakbym chciała samą siebie przekonać, że mam rację. Dlaczego czuję, że nie jest tak jak czasem myślę, że jest?

Wszystko zaczęło się od bohatera tego francuskiego wywiadu. Nie potrafię znów spojrzeć mu w oczy. Minęło tyle lat, cała wieczność. A ja czuję jakbyśmy widzieli się wczoraj, jakbym to wczoraj go kochała, jakbym wczoraj wychodziła za niego przed Bogiem. 

Boli. Bolą wszystkie błędy, które popełniłam i wciąż popełniam. Boli to, że wyjechałam i boli nieświadomość przyszłości. Boli, że między mną a NIM nie ma telepatii. Gdzie leży granica prawdy?

Będę dalej optymistką. Będę dalej walczyła o to, by być dobrą muzułmanką. Dobrym człowiekiem, Insh'Allah.

No podría rendirme, no me rendiría jamás.

Chciałabym wiedzieć jakie decyzje podjąć, jak posklejać to życie, które rozpadło mi się na kawałki.